بیلیارد یک بازی ممنوعه توسط پادشاه و کلیسا در فرانسه در قرن پانزدهم بود زیرا آنها آن را به عنوان یک بازی اخلاقی فاسد، خطرناک و گناه تلقی می کردند. در روزهای اولیه بازی بیلیارد، میزها تقریباً دارای دیوارهای مسطح برای ریل برای جلوگیری از افتادن توپ ها بودند. این ریل‌های رومیزی شبیه به سواحل رودخانه‌ها بودند که نام آنها را کرانه‌ها گذاشت. پرتاب توپ از روی ریل به شوت بانکی معروف شد. جالب اینجاست که توپ‌های استخر از عاج ساخته می‌شدند و از یک گرز برای ضربه زدن به توپ‌های شی استفاده می‌شد.
قوانین
برای تمایز بین توپ های هر بازیکن، آنها اغلب شماره گذاری می شدند و با رنگ آمیزی رنگ آمیزی می شدند. طیف رنگ‌ها شامل سفید، قرمز، زرد، سبز و قهوه‌ای می‌شد که آبی، صورتی و مشکی بعداً عرضه می‌شوند. پس از استفاده از این رنگ ها، بازیکنان بیشتری می توانستند با اضافه کردن توپ های رنگی با ضربدر یا نقطه وارد شوند. بیلیارد همیشه خانواده ای از بازی ها بوده است که روی میز و با چوب نشانه بازی انجام می شود. چوب نشانه برای ضربه زدن به توپ هایی که روی میز حرکت می کنند استفاده می شود. انواع مختلفی از بازی های توپ بیلیارد وجود دارد.
اندازه توپ های تنظیمی 2 1/4 اینچ و وزن حدود 5 1/2 تا 6 اونس است. میزهای بیلیارد/بیلیارد در اصل دارای دیوارهای مسطح برای ریل بودند و تنها وظیفه آنها جلوگیری از افتادن توپ ها بود. قبلاً آنها را "کرانه" می نامیدند زیرا کمی شبیه کرانه های یک رودخانه بودند. بازیکنان بیلیارد متوجه شدند که توپ‌ها می‌توانند از ریل پرش کنند و عمداً شروع به هدف‌گیری به سمت آنها کردند و بنابراین "شات بانکی" متولد شد! این جایی است که توپ بیلیارد به سمت ریل ضربه می زند تا از یک بالشتک به عنوان بخشی از شوت - احتمالاً حتی سه، چهار یا پنج ریل و به جیب بازگردد.
توپ و میز
اگر توپ خودش پس از ضربه زدن به توپ حریف وارد جیب شود، تیرانداز دو امتیاز دریافت می کند. و بازیکن سه امتیاز را دریافت کرد اگر کیو بال در جیب قرار می گرفت بدون اینکه حتی به توپ حریف برخورد کند. این قوانین تا سال 1983 در بیلیارد انگلیسی وجود داشت، زمانی که استاندارد دو امتیاز برای همه خطاها معرفی شد. در استخر یا اسنوکر، بازیکن سعی می کند یک توپ شی را به یک نقطه مشخص بفرستد. در بیلیارد، بازیکن سعی می‌کند توپ را به یک نقطه مشخص ارسال کند. در حالی که در استخر کیو توپ کنترل ثانویه یا "اختیاری" است، در بیلیارد اجباری است.
اگر داور مسابقه را اداره کند، انجام ندادن این کار خطا است. اگر داوری وجود نداشته باشد، حریف این گزینه را دارد که آن را خطا خطاب کند یا از بازیکن خاطی بخواهد ضربه را دوباره پخش کند و توپ‌ها قبل از ضربه به موقعیت خود بازگردند. روش زیر برای تاخیر برای شکست باز شدن استفاده می شود. هر بازیکن باید از توپ‌هایی با اندازه و وزن یکسان استفاده کند (ترجیحاً از توپ‌های کیو، اما در صورت در دسترس نبودن، توپ‌های شی غیر راه راه). در حالی که توپ‌ها در دست پشت سر، یک بازیکن در سمت چپ و یک بازیکن در سمت راست نقطه سر قرار دارند، توپ‌ها به طور همزمان به بالشتک پا شلیک می‌شوند و به انتهای جدول برمی‌گردند.
که ممکن است در اجرای یک ضربه قانونی با کیو توپ تماس بگیرد. اکثر میزهای بیلیارد آمریکایی آنها را دارند، اکثر بازیکنان حرفه ای به آنها سوگند یاد می کنند و مبتدیان تعجب می کنند که هدف آنها چیست. سیستم الماس روی میزهای بیلیارد آمریکایی برای بهبود دقت و عملکرد کلی در بازی بیلیارد استفاده می شود. و با کمی تمرین (و کمی هندسه!) می تواند برای شما نیز استفاده شود. راهنمای زیر برای میزهای 9 فوتی کاربرد دارد. در طول قرن بیستم، بیلیارد انگلیسی تا حد زیادی با اسنوکر و ظهور استخرهای هشت توپی به سبک انگلیسی جایگزین شد و به عنوان یکی از ورزش های مورد علاقه در انگلستان جایگزین شد.
"Carom" چیست؟ "کاروم" عمل ضربه زدن به دو توپ شی با توپ نشانه در یک ضربه است. با توپ‌های زیاد، راه‌های مختلفی برای گل‌زنی وجود داشت و می‌توان با یک ضربه تا 13 پینت به دست آورد. American Four-Ball دو فرزند تولید کرد که هر دو از نظر محبوبیت در دهه 1870 از آن پیشی گرفتند. یکی از بازی‌هایی که از چرخ‌های ساده استفاده می‌کردند که با سه توپ روی میز بدون جیب بازی می‌شد، چیزی به نام «راه‌آهن مستقیم» بود که پیشرو همه بازی‌های کاروم بود. بازی محبوب دیگر American Fifteen-Ball Pool بود که سلف بیلیارد جیبی مدرن بود.
روی میز یک حلقه کروکت مانند در یک سر به نام "بندر" و یک اسکلت عمودی در سمت دیگر به نام "شاه" بود.
جهت کسب اطلاعات بیشتر از سایت ایسام بازدید نمایید
به هر بازیکن یک توپ اختصاص داده شد که به جای ضربه زدن با گرز هل داده می شد. ایده این بود که برای اولین بار از بندر در جهت صحیح عبور کنید (اگر توپ شما در جهت "اشتباه" می رفت، شما یک "زناکار" در نظر گرفته می شدید) و سپس برگردید تا پادشاه را بدون ضربه زدن به بندر یا کینگ لمس کنید. برای هر بار انجام این کار یک امتیاز به دست می‌آید و برنده اولین نفری بود که تعدادی امتیاز را کسب می‌کرد - معمولاً 5. ضربه زدن، لمس کردن یا به هر طریقی تماس با توپ نشانه در بازی یا هر توپ جسمی در بازی با هر چیزی (بدن، لباس، گچ، پل مکانیکی، محور نشانه و غیره) به جز نوک نشانه، خطا است.
هر توپ شی دیگری که در سکته مغزی دچار اختلال شود نیز باید قبل از پخش مجدد تیرانداز به موقعیت اصلی خود جایگزین شود. بنابراین، یک توپ شی که در مرکز ریسمان سر قرار دارد، زمانی قابل بازی است که قوانین بازی خاص ایجاب کند که بازیکن باید به توپی که از کنار سیم سر می گذرد، شلیک کند. به همین ترتیب، توپ نشانه زمانی که در بازی پشت سر سیم قرار می گیرد، ممکن است مستقیماً روی سیم سر قرار داده نشود. هر دو بازی از نظر قوانین بسیار شبیه به هم هستند.
و بنابراین، خارج از صنعت ورزش نشانه، که مدتهاست از اصطلاح رسمی تر بیلیارد جیبی استفاده می کند، نام رایج این ورزش استخر باقی مانده است.
لطفاً جهت دسترسی به لیست بهترین فروشگاه لوازم بیلیارد کلیک کنید
یکی از ساده ترین بازی ها بیلیارد Three Cushion است. روی میزی بازی می شود که جیب ندارد و کمی بزرگتر از میز بیلیارد است.
تک جیبی ریشه های خود را مدیون بازی های کرامپ قرن 18 است. این یک بازی استراتژیک برای دو بازیکن است که در آن به هر بازیکن یکی از جیب های گوشه روی میز اختصاص داده می شود. این تنها جیبی است که او می تواند به طور قانونی توپ ها را در آن قرار دهد. اولین بازیکنی که اکثریت توپ های جیب خود را به جیب بزند برنده بازی است. بازی به استراتژی دفاعی بسیار بیشتری نسبت به استراتژی تهاجمی نیاز دارد، برخلاف هشت توپ، نه توپ یا استخر مستقیم.
اسنوکر که در اصل به عنوان استخر اسنوکر شناخته می شود را می توان یکی از اعضای این خانواده دانست. یک جیب در ابتدا نیازی به قفسه نداشت، در ابتدا فقط با سه توپ بازی می شد. بازی‌های زیر تجهیزات مشترکی مانند میز و توپ دارند. شک از قوانین مختلفی استفاده می شد و مطمئناً هیچ گونه هماهنگی در ابعاد و نوع تجهیزات وجود نداشت، محبوب ترین نسخه یک بازی دو نفره بود که روی یک میز با شش جیب انجام می شد. جیب‌هایی که «خطرات» نامیده می‌شوند، به سادگی به‌عنوان موانعی وجود داشتند که باید از آنها اجتناب کرد - مانند سنگرهای گلف.