اطلاعات مفید

در بررسی حاضر، شواهد اخیر از روش‌های غیرزیستی و بیولوژیکی برای درمان اختلالات اضطرابی را جستجو کردیم. خلاصه جامع پیشرفت‌های درمان برای حرفه‌ای که در حال آموزش است یا متخصص سلامت روان نیست سازماندهی شده است تا روش‌های موجود را تکمیل کند. درمان‌های مکمل و جایگزین با شواهد اثربخشی در اینجا تحت گروه درمان‌های غیربیولوژیکی بررسی شده‌اند. علاوه بر این، مرورهای سیستماتیک با کیفیت بالا در آزمایش‌های بالینی پراکنده که نیاز به تکرار اضافی داشتند، انتخاب شدند. مطالعات شواهد قابل‌توجهی برای درمان‌هایی که مبتنی بر CBT نیستند به‌عنوان شکل‌های مؤثر درمان جمع‌آوری کرده‌اند و گزینه‌های درمانی را برای کسانی که به CBT پاسخ نمی‌دهند گسترش می‌دهند. اگرچه مطالعات اثربخشی CBT را برای اختلالات اضطرابی در کودکان و نوجوانان نشان داده‌اند، شواهدی مبنی بر مؤثرتر بودن آن از درمان معمول، داروها یا کنترل‌های فهرست انتظار قطعی نیست.

آزمایشات بالینی

در حالی که تحقیقات گسترده در مورد اختلال استرس پس از سانحه، افسردگی و اسکیزوفرنی ادامه دارد، کمبود نسبی داروهای جدید تحت بررسی برای اختلالات اضطرابی وجود دارد. دوم، ما به بررسی عوامل دارویی جدید تحت بررسی برای درمان اختلالات اضطرابی در بزرگسالان خواهیم پرداخت. مسیرها و انتقال دهنده های عصبی بررسی شده شامل عوامل سروتونرژیک، تعدیل کننده های گلوتامات، داروهای GABAergic، نوروپپتیدها، نورواستروئیدها، عوامل آلفا و بتا آدرنرژیک، کانابینوئیدها، و داروهای طبیعی است.

اگر پس از این دوره پاسخ نسبی مشاهده شود، هنوز این احتمال وجود دارد که بیمار پس از 4 تا 6 هفته دیگر از درمان با افزایش دوز پاسخ دهد. برای برخی از داروهای ضد افسردگی، مطالعات در مورد رابطه دوز-پاسخ بالقوه بی‌نتیجه است، شاید به دلیل فقدان قدرت آماری برای نشان دادن تفاوت بین دوزهای پایین‌تر و بالاتر. با این حال، طبق تجربه بالینی، یک کارآزمایی با دوز بالاتر در بیماران با پاسخ ناکافی ضروری است.
لطفاً جهت دسترسی به لیست بهترین روانشناس خوب کلیک کنید
این رویکردها شامل روش‌های درمانی فردی، گروهی و خانواده و روان‌درمانی است. مطالعات در میان کودکان در سن مدرسه، نوجوانان و بزرگسالان جوان شواهد اولیه ای را در مورد اثربخشی مداخلات مختلف برای PTSD نوجوانان ارائه کرده است. مطالعات تصادفی‌شده کلیدی نوع 1 در میان کودکان مدرسه‌ای، عمدتاً رویکردهای CBT را برای کودکان مورد آزار جنسی، با استفاده از علائم و رفتار نامناسب جنسی به عنوان معیارهای پیامد، مورد بررسی قرار داده‌اند.

علائم اختلالات اضطرابی

کارآزمایی‌های سیستماتیک کمی در مورد بیماران مقاوم به درمان با اختلالات اضطرابی انجام شده است. اگر بیمار پس از درمان با دوز کافی برای 4 تا 6 هفته پاسخی نشان نداد، باید دارو را تغییر داد. یک تجزیه و تحلیل نشان داد که اگر تا هفته دوم درمان هیچ اثری رخ نداده باشد، شانس پاسخ دهی بعد از هفته چهارم 20 درصد یا کمتر بود، 84 که نشان دهنده تعویض حتی زودتر داروها است. اگرچه "مطالعات تعویض" وجود ندارد، اما گزارش شده است که بسیاری از بیماران مقاوم به درمان در صورت استفاده از یک کلاس متفاوت از داروهای ضد افسردگی پاسخ می دهند.

D-cycloserine برای تقویت روان درمانی در PD، SAD و فوبیای خاص مورد مطالعه قرار گرفته است. یک مرور کاکرین در سال 2015 هیچ تفاوتی بین DCS و دارونما در تقویت درمان‌های شناختی و رفتاری در اضطراب و اختلالات مرتبط در نقطه پایانی مطالعه یا پیگیری، هم در کودکان و هم در نوجوانان گزارش نکرد. یک متاآنالیز در سال 2017 از DCS در اختلالات اضطرابی تفاوت اندکی بین DCS و دارونما پس از درمان پیدا کرد، اما دستاوردهای اندکی در درمان‌های بعدی داشت.

همچنین یک کارآزمایی پایلوت تصادفی و کنترل‌شده با دارونما در مورد ویلازدون در اختلال اضطراب جدایی بزرگسالان وجود داشت که جدایی معنی‌داری بین دارو و دارونما در هفته 12 نشان نداد، اما تفاوت‌هایی را در سایر معیارهای اضطراب گزارش کرد. یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده، دوسوکور و کنترل‌شده با دارونما در مورد ویلازودون در SAD وجود دارد که اثربخشی بالقوه و امیدوارکننده‌ای را نشان داد و مطالعه دیگری به‌عنوان فعال اما غیرمجاز ذکر شده است. هیچ مطالعه شناخته شده ای، فعال یا جذب کننده، در مورد ویلازودون در PD وجود ندارد. ویلازودون ممکن است مزایایی نسبت به SSRI ها داشته باشد، از جمله کاهش احتمالی خطر اختلال عملکرد جنسی، اگرچه عوارض جانبی دستگاه گوارش ممکن است تحمل را محدود کند. درمان‌های زیادی برای کنترل علائم اضطراب اختصاص داده شده است، اما درمان‌های روان‌درمانی غیر متعارف و جدیدتر و عوامل دارویی بدون تأیید قابل‌قبول منفعت منتشر می‌شوند.

کودکان نیز مانند بزرگسالان ممکن است تحت روان درمانی، درمان شناختی-رفتاری یا مشاوره قرار گیرند. خانواده درمانی نوعی درمان است که در آن کودک با یک درمانگر همراه با سرپرستان اصلی و خواهر و برادر ملاقات می کند. هر یک از اعضای خانواده ممکن است در درمان فردی شرکت کند، اما خانواده درمانی معمولاً نوعی درمان گروهی است. هنردرمانی معمولاً زمانی استفاده می‌شود که کودک نمی‌تواند یا نمی‌تواند ارتباط کلامی برقرار کند، به دلیل آسیب دیدگی یا ناتوانی که در آن غیرکلامی است. شرکت در فعالیت های هنری به کودک اجازه می دهد آنچه را که در غیر این صورت قادر به برقراری ارتباط با دیگران نیست، بیان کند.

روان درمانی و درمان با داروهای روانگردان، راهبردهای درمانی انتخاب اول هستند. در بین انواع روان درمانی، درمان شناختی رفتاری بهترین اثربخشی مستند را دارد. داروهای ضد افسردگی مدرن اولین داروهای انتخابی برای درمان اختلالات هراس، آگورافوبیا، فوبیای اجتماعی و GAS هستند.

ابزارهای غربالگری و نظارت را می توان برای کمک به تشخیص و نظارت بر پاسخ به درمان استفاده کرد. GAD-7 و Severity Measure for Panic Disorder ابزارهای تشخیصی رایگان هستند. نتایج موفقیت آمیز ممکن است به ترکیبی از روش های درمانی متناسب با هر بیمار نیاز داشته باشد.
لطفاً جهت کسب اطلاعات بیشتر در زمینه مشاوره روانشناس به سایت ما مراجعه نمایید
درمان اغلب شامل داروهایی مانند مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین و/یا روان درمانی است که هر دو بسیار موثر هستند.

پرگابالین به طور کلی به خوبی تحمل می شود و شایع ترین عوارض جانبی آن آرام بخشی، سرگیجه و افزایش وزن است. استفاده از مشکلات، به ویژه مواد افیونی، که برای آنها خطر مرگ ناشی از مصرف بیش از حد وجود دارد (57-59). بوپروپیون یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین دوپامین است که برای درمان MDD، اختلال کمبود توجه/بیش فعالی و ترک سیگار تایید شده است. اگرچه بوپروپیون در بیماران مبتلا به اضطراب که تحت درمان با SSRI هستند به عنوان مکملی برای جبران عوارض جانبی جنسی استفاده شده است، تحقیقات محدودی در مورد این دارو به عنوان یک درمان تک درمانی برای اضطراب انجام شده است.

اختلال استرس پس از سانحه زمانی یک اختلال اضطرابی بود (اکنون در DSM-V به اختلالات مربوط به تروما و عوامل استرس زا منتقل شده است) که ناشی از یک تجربه آسیب زا است. PTSD تقریباً 3.5? از بزرگسالان ایالات متحده را هر ساله تحت تأثیر قرار می دهد و تخمین زده می شود که از هر یازده نفر یک نفر در طول زندگی خود به PTSD مبتلا می شود. استرس پس از سانحه می تواند ناشی از یک موقعیت شدید مانند جنگ، بلای طبیعی، تجاوز جنسی، موقعیت های گروگان گیری، کودک آزاری، قلدری یا حتی یک تصادف جدی باشد. همچنین می تواند ناشی از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض یک عامل استرس زا شدید باشد - برای مثال، سربازانی که نبردهای فردی را تحمل می کنند اما نمی توانند با نبرد مداوم کنار بیایند. علائم رایج شامل هوشیاری بیش از حد، فلاش بک، رفتارهای اجتنابی، اضطراب، عصبانیت و افسردگی است.

روی تولید عواملی که روی چندین گیرنده 5-HT کار می کنند و ممکن است اثرات SSRI ها را تقلید کنند، کار شده است، اما با پروفایل های عوارض جانبی مطلوب تر. به عنوان مثال، ویلازدون، که به عنوان یک SSRI فهرست شده است، در حالی که دارای خواص آگونیستی جزئی بر روی 5-HT1A است، توسط FDA برای درمان MDD در سال 2011 تأیید شد و همچنین در GAD و SAD مورد مطالعه قرار گرفته است. یک متاآنالیز ویلازودون برای GAD گزارش داد که سه RCT 10 هفته ای که جدایی از دارونما را پیدا کردند اما متاآنالیز بعدی استفاده از ویلازودون در GAD را پشتیبانی نکرد.

داروهای همزمان ممکن است با اثربخشی تداخل داشته باشند، به عنوان مثال، مهارکننده ها یا تقویت کننده های متابولیک. عوامل روانی-اجتماعی ممکن است بر پاسخ تأثیر بگذارند و اختلالات شخصیتی یا سوء مصرف مواد به‌ویژه به احتمال زیاد اختلالات اضطرابی را پیچیده می‌کنند. هنگامی که درمان اولیه با شکست مواجه شد، پزشک باید تصمیم بگیرد که چه زمانی برنامه درمانی را تغییر دهد.